مقایسه میزان شیوع انواع اختلالات رفتاری در دانش آموزان دبستانی با نارساییهای ویژه در یادگیری و عادی شهر اصفهان (پایه چهارم و پنجم)

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه میزان شیوع انواع اختلالات رفتاری در دانش آموزان دبستانی با نارساییهای ویژه در یادگیری و عادی شهر اصفهان انجام شد.پژوهش حاضر، توصیفی از نوع زمینه ای است.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان عادی و مبتلا به اختلال یادگیری مقطع ابتدایی پایه چهارم و پنجم شهر اصفهان بود.به این منظور برای انتخاب دانش آموزان با نارساییهای ویژه در یادگیری از روش نمونه در دسترس (کلیه دانش آموزان مشکوک به نارساییهای ویژه در یادگیری) استفاده و برای انتخاب دانش آموزان عادی ازروش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. نمونه انتخاب شده شامل 350 نفردانش آموز عادی و 50 نفردانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری بود. ابزارهای اندازه گیری اطلاعات عبارت بود از پرسشنامه سنجش رفتاری آخنباخ که شامل دو فرم می باشد (فرم ویژه والدین و فرم ویژه معلم) و چک لیست سنجش اختلال یادگیری که روایی و پایایی آن مورد تاییدقرار گرفته است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون خی دو استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان شیوع اختلالات رفتاری هم مطابق با فرم معلمان و هم مطابق با فرم والدین در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری نسبت به دانش آموزان عادی بیشتر است که این امر می تواند گویای نقص در آموزش والدین و معلمین در برخورد با این دانش آموزان باشد.به عبارتی ضعف حاصل از ناتوانی های یادگیری همراه با باز خوردهای منفی که دانش آموز از محیط دریافت می کند می تواند میزان اختلالات رفتاری در دانش آموز را قوت ببخشد؛به عنوان مثال میزان شیوع اختلالاتی مثل سلوک یا اضطراب در این دانش آموزان به مراتب بالاتر از دانش آموزان عادی بود.بنابراین توجه ویژه به این دانش آموزان و همچنین فرهنگ سازی در برخورد با چنین مسائلی باید مورد بازنگری بیشتری قرار بگیرد.